نویسنده در کتاب نگاهی به رابطه عبد و مولا در صدد پاسخ گویی به سوالاتی در مورد شناخت و ارتباط عبد با خدا بر آمده است.
معرفی کتاب
در مقدمه کتاب اشاره شده است که این کتاب برگرفته از سلسله مباحث استاد پناهیان با موضوع «رابطه عبد و مولا» است که عمدتاً در ایام اعتکاف و در مساجد دانشگاههای تهران ارائه شده و مورد استقبال دانشجویان و دانشگاهیان قرار گرفته است.
این کتاب سعی کرده در شیوه نگارش و قطع (هم همچون دیگر کتاب های استاد پناهیان) از سایر کتاب ها متمایز باشد، چرا که از نوعی خلاصه گویی در آن استفاده شده تا در کنار کم حجم بودن مطالب نتایج عمیق تری را در ذهن مخاطب ایجاد کند وقطع آن به دلیل کوچک بودن این امکان را فراهم می کند که بتوان آنرا در هرجایی مطالعه کرد.
نگاهی به رابطه عبد و مولا، مشتمل بر شش فصل است که در آن موضوعاتی همچون درک رابطه عبد بامولا، برخی آثار رابطه عبد بامولا، رشد رابطۀ عبد ومولا در گرو «امر و اطاعت»، عبدپروری مولا، چند راهکار دیگر برای رشد رابطهی عبد ومولا و شرایط عبودیت در حدیث «عنوان بصری» بررسی میشود.
گزیده ایی از کتاب نگاهی به رابطه عبد و مولا
در فصل عبادت، راه کشف رابطه با خدا بیان شده که : امام رضا میفرمایند: «اگر کسی بگوید چرا خدا بندگان را به عبادت فرمان داد؟ گفته میشود فرمان داد تا او را از یاد نبرند و آئین او را رها نکنند، و امر و نهیش را به بازی نگیرند، که رابطه عبد و مولا آنهارا به آرامش می رساند . و اگر آنان بدون دستور به عبادت رها میشدند، روزگار بر ایشان طولانی میشد و قساوت قلب پیدا میکردند.» و این ارتباط با خدا است که به سود عبد است و اورا نجات می دهد.
یا در فصل ضرورت دادن انگیزه های درست برای خوب شدن بیان شده که : بچهای که مدام به او گفتهاند درس بخوان تا دکتر و مهندس شوی و اگر درس نخوانی باید بروی کارگری، این بچه حق دارد از درس فراری باشد. کسی که مدام این انگیزهها را مقابل خود ببیند. با این انگیزهها که نمیشود انسان را به حرکت واداشت.
یا درجایی دیگر آمده: این خدا مهربان است، اما کبریایی ندارد؛ و کبریایی خدا آنقدر اهمیت دارد که محوریترین ذکر نماز «الله اکبر» است. نمازی که محور دین است. یارو طوری میگوید: «اوه! مای گاد!» که آدم میفهمد منظورش اینه که خدا کوچولوی خودش است.
کتاب هایی دیگر از همین ناشر :