یکی از اصولیترین کارهایی که هر انسانی باید انجام دهد انتخاب یک هدف اصلی در زندگی میباشد. وقتی در مسیر هدف زندگی قدم بر میداریم دو دسته آدم داریم. دسته اول آنهایی که یک مسیری را انتخاب میکنند و میروند تا برسند به یک آبادی بلکه آن موقع احساس کنند خوشبخت هستند یا نه! اما دستۀ دوم روی متن مقاله امروز ما با دستۀ دومیها هست.
من خودم عاشق دسته دوم هستم. این افراد قبل از اینکه مسیری را انتخاب کنند آخر مسیر را نگاه میکنند که این راه به کجا میرسد و اصلاً آخر این هدف به چه چیزی وصل میشود. اصلاً آخر این جاده چیست؟ اصلاً هدفی هست یا همش توهمات ذهن من میباشد؟ اما نکته اینست که آدمهایی که در دسته دوم ما قرار دارند وقتی مسیری را انداز برانداز کردند و فهمیدند خوبه مثل دسته اول نیستند که قدم بزنند بلکه شاید به خوشبختی برسند.
نه دوست من این افراد میجنگند و شکست را قبول نمیکنند، و با تمام سرعت به سمت هدفشان میروند. میدانید چرا؟؟ چون آدمهایی که به وضوح هدفشان را در آینده میبینند و یا حتی آن را به در و دیوار اتاقشان میزنند دیگه تمام این مسیر موفقیت برایشان لذت بخش میشود. از اول مسیر تا آخر مسیر را جزیی از هدفش میداند. چون این مسیر روشن و لذت بخش هست به سرعت بسمتش سرازیر میشوند.
مشکل انتخاب هدف در زندگی
میدانید مشکل ما کجاست؟؟ اونجایی که فکر میکنیم دنیا و آخرت دو مسیر جداگانه از هم است یعنی اینکه اگه کسی برود دنبال دنیاش یعنی آخرت ندارد یا اینکه اگر برود دنبال آخرتش دنیایی ندارد. اما رفیق من واقعاً اینطور که فکر میکنید نیست اگر ما بتوانیم تمام زندگیمان را از کسب و کارم، روابط خانوادگی، اجتماعی، تا اوقات فراغت خدا تطبیق دهم آن موقع هست که من همیشه آرامم و از این آرامشی که داریم لذت میبریم. میدانی چرا؟؟ چون در مسیری هستیم که لذت میبریم و دوستش داریم.
خداوند در قرآن کریم میفرماید در مسیر خوشبختی و هدفی که انتخاب کردیم، لبخند خداوند پشت سرمان باشد. تک تک لحظهها برای ما اجر و ثواب نوشته میشود.
انتخاب هدف را جدی بگیرید ما پیشنهاد میکنیم هدف از قیام امام حسین علیه السلام را هم مطالعه کنید.
کلام آخر
در آخر اینکه درست نیست در مسیری که انتخاب کردید اگر شکستی خوردید سریع بگید:
بیا اینم شانس ما اومدیم ثواب کنیم کباب شدیم اصلاً من پشت دستمو داغ کنم که به کسی خوبی کنم